ประสบการณ์รถประจำทาง เพื่อนบ้าน(ตปท.)ที่น่าสงสารกับคนขับใจร้าย!!!

กระทู้ที่แล้ว ยังเด็กๆแบบปัญหาทั่วไป เกี่ยวกับการเสียสละที่ให้คนแก่และเด็กนั่ง แต่กระทู้นี้...วันนี้ไปเจอกับคนขับรถใจร้าย!!! คือไปซื้อของตามปกติ นั่งรถกลับบ้าน คราวนี้ผู้โดยสารน้อย มีที่นั่งครบทุกคน และไม่มีคนขึ้นเพิ่ม แต่ที่นั่งข้างๆจขกท.มีชายกัมพูชาอายุราวๆ20 นั่งอยู่ เขาพูดไทยพอได้ ฟังไทยพอออก แต่คงมาไทยได้ไม่นานเพราะเขารู้แต่ชื่อของสถานที่ที่จะลง แต่ไม่รู้จักสถานที่นั้น เขาแบกเป้มาใบใหญ่ สักพักเขากดออดแล้วลงไปถามคนขับว่ามันเลยมาแล้วเหรอ คนขับก็พูดจาใส่อารมณ์ว่า เลยมาแล้ว ทำไมไม่กดออด ทั้งๆที่ตอนเก็บเงินเราได้ยินเขาบอกแล้วว่าช่วยจอดให้ด้วย เพราะเขาไม่รู้จักสถานที่ว่าอยู่ตรงไหน จะให้กดได้ยังไง คนขับก็ไม่ฟังไม่สนใจ โวยวายด่าว่าเขา เขาเลยเดินกลับขึ้นมาเพื่อจะหยิบกระเป๋า และพอยังหยิบกระเป๋าไม่ทันเสร็จ คนขับก็แกล้งขับรถออกไปแรงๆด้วยความเร็วสูงในระยะสั้นๆให้มันเลยสถานที่นั้นไปอีกแล้วเบรกแรงๆจนเขาล้มลงกับพื้น พอเขาลุกขึ้นมาได้ ก็แกล้งขับต่อเร็วๆ(แบบเร็วมากจริงๆ) ตอนนั้นทุกคนในรถตกใจมาก กลัวจะมีเรื่องกัน เพราะส่วนใหญ่มีแต่ผู้หญิง และคนก็น้อย พอเห็นแบบนั้นคนกัมพูชาคนนั้นก็ยิ่งตกใจ เขาพยายามลุกขึ้นมากดออดหลายๆครั้งให้จอด สุดท้ายอีคนขับใจทรามก็จอดให้เขาลง แต่ไม่วายยังแกล้งเหยียบเบรกแรงๆอีก คราวนี้เขาลงไปแล้วก็ยืนนิ่งๆมองมาที่รถที่กำลังเคลื่อนตัวออกไป สายตาเขามันคือโกรธ โมโหแต่ที่ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่เด่นชัดคือ เขาสับสน เขาไม่รู้ว่าที่ๆเขาลงมันคือที่ไหน ตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน มันเลยระยะทางมาเท่าไหร่ก็ไม่รู้ เขามาตัวคนเดียวและระยะทางก็เลยมามากพอสมควร เราก็ไม่รู้จะช่วยเขายังไง ทำได้แค่นั่งสังเวชใจตัวเองเงียบๆ เกลียดตัวเองที่ช่วยอะไรเขาไม่ได้....
ลองคิดดูว่าถ้าเป็นเรา ไปอยู่ในสถานที่ๆที่ไม่รู้จัก ไม่ใช่บ้าน ไม่ใช่ที่ๆผู้คนพูดภาษาเดียวกันกับเรา แล้วโดนกระทำแบบนี้ใส่ เราจะรู้สึกอย่างไร เราจะทำยังไง...ภาพสุดท้ายที่เห็นคือ ตาเขาแดงก่ำ จ้องมาที่รถจนลับตาไป เหมือนเค้าจะพยายามโทรหาให้ใครสักคนมาช่วย...ก็ขอภาวนาให้เขาถึงที่หมายโดยปลอดภัยจริงๆ และขอให้อีคนขับรถนั่นได้เจอกับกรรมตามทันแบบติดจรวด!!!